ششمین رویداد پژوها با عنوان «اردور اندیشه» برگزار شد. اردور اندیشه تجربهای متفاوت است که شبیه کلاسهای رسمی و جلسهای مشاورهمحور نیست. اردور اندیشه گفت و گویی آزاد و انسان محور است؛ مجالی برای مکث، برای بازنگری، برای دوباره دیدن و دوباره فکر کردن!
رویداد پژوها با موضوع اردور اندیشه درست مانند پیش غذایی برای ذهن عمل میکند. قرار نیست در پایان آن پاسخ مشخصی در دست داشته باشیم، اما هدف این است که اشتهای ما برای اندیشیدن و جست و جو بیدار شود. گاه یک بیت شعر، گاه یک سوال ساده یا حتی یک لحظه سکوت، کافیست تا پنجرهای تازه در ذهنمان باز شود.
در طول این جلسه، به نکاتی کلیدی درباره کسب و کار، رشد فردی و سازمانی و نگاه دوباره به خود و مسیرمان پرداخته شد. یکی از تشبیههای جالب این بود که کسب و کار مانند گلدوزی است؛ باید صبورانه و با دقت، تکهتکه آن را ساخت. گاهی در این مسیر زخم میخوریم، گاهی دشواریهایی چون پرداخت قسط، بیمه و هزینهها ما را خسته میکند، اما تمام اینها بخشی از فرایند ساختن است.
یکی از محورهای مهم گفتگو، سیستم سازی در سازمانها بود. تاکید شد که رشد تنها به اراده فردی وابسته نیست، بلکه نیازمند اراده سازمانی و بسترسازی نیز هست. برای توسعه واقعی، لازم است ابتدا ساختار مناسبی تعریف شود و سپس امکان رشد برای افراد فراهم گردد. رشدِ سالم، بر شایستگی، آموزش و نگرش سیستمی استوار است.
در بخش دیگری از جلسه، درباره اهمیت شناخت مخاطب سخن گفته شد. اینکه پرسش «مخاطب من چه کسی است؟» یکی از پایهایترین و در عین حال مهمترین سوالات در هر کسبوکار است. همچنین بر اهمیت تفاوت میان آنچه ما میگوییم و آنچه مخاطب برداشت میکند، تاکید شد؛ تفاوتی که گاهی مسیر ارتباط را دگرگون میسازد.
از دیگر موضوعات مطرحشده، نقش عادت در شکلگیری نگرش و لزوم تغییر در خود پیش از تلاش برای تغییر دیگران بود. گفته شد که مدیر خوب، پیش از هر چیز باید الگو باشد. مدیریت، مانند نقش والدین است؛ آنچه بیش از حرف اهمیت دارد، رفتار و عمل است.
در پایان، مفهومی عمیق اما ساده به یادگار مانده است:
برای رشد، باید خود را تغییر دهیم. برای تغییر، باید فرصت بدهیم و برای تصمیمگیری آگاهانه، ابتدا باید بفهمیم چه چیزی در درونمان نیاز به تغییر دارد.
در دنیایی که زمان بهسرعت میگذرد، شاید چنین نشستهایی فرصتی باشند. رویداد پژوها برای یادآوری ارزش زندگی، اهمیت سلامتی و قدر دانستن لحظات برگزار میشود. زندگی همیشه مطابق میل ما پیش نمیرود، اما میتوان از هر تجربهای درس گرفت، دوباره اندیشید و راهی نو ساخت. و یادمان باشد سلامتی تاجی است بر سر ما و باید قدردان و شکرگزار آن بود.
شاید خوب باشد از خودمان بپرسیم: در روزهای اخیر، چند بار واقعا زندگی کردهایم؟